Op dit moment gaat ons land gebukt onder een gigantische woningnood. Huizenprijzen en huren stijgen ver boven Amsterdams peil en voor starters is een standaard gezinswoning bijna een utopie geworden. In de stripwereld lossen ze dit probleem op een creatieve manier op. Minister Hugo de Jonge zou er zijn voordeel mee kunnen doen.
Douwe Dabbert heeft wel het minst last van de heersende woningcrisis. Hij trekt met een kleine knapzak de wereld rond en slaapt en eet overal en nergens. Een klein voordeel hierbij is dat de knapzak van alle gemakken is voorzien. De rugzak is zelfdenkend en zorgt op elk moment voor essentiële oplossingen. Daar kunnen IT’ers in Silicon Valley nog een puntje aan zuigen.
Donald Duck heeft als verantwoordelijk familielid zijn neefjes in huis genomen. Hetzelfde geldt voor Sjors en Sjimmie die bij Sally ingetrokken zijn. In onze maatschappij was dat vroeger goed geregeld. Oma trok na een werkzaam leven bij de kinderen in en werd zo van een veilige oude dag voorzien. Tegenwoordig mag ze blij zijn als de kroost op 2e kerstdag een middagje op het horloge komt kijken.
Een aantal striphelden zijn zoekende, dakloos, of leven gewoon hier en daar. Ik bedoel wie weet waar Guust Flater woont, of Sigmund? Wij zouden hypernerveus worden van een dergelijke onzekerheid, maar stripfiguren niet. Jerom en Lambik zorgen gewoon dat ze rond etenstijd bij Sidonia zijn en blijven dan meteen een gezellig nachtje over. In onze bekrompen cultuur wordt daar meteen schande van gesproken.
Natuurlijk zijn er ook een aantal schavuiten die zich dood moeten schamen. Heer Bommel verspilt ruimte en energie op Bommelstein en kapitein Haddock had met kasteel Molensloot ook wel een tandje lager kunnen schakelen. Over het algemeen passen stripfiguren zich echter feilloos aan. Een kwestie van creatief leven en de dingen nemen zoals ze zijn. Zo moet dat dus meneer Hugo de Jonge.
