Striptekenaars hebben allemaal hun eigen manier van tekenen. Sommige lijken zo op elkaar dat ze onder een gemeenschappelijke noemer te plaatsen zijn. In deze blog een korte beschouwing van de bekendste stijlen.
De beroemdste tekenstijl is natuurlijk de klare lijn. De kenmerken zijn: strakke contourlijnen, heldere kleurvlakken en weinig gebruik van schaduw. De bekendste vertegenwoordiger is Hergé met zijn held Kuifje. In Nederland heeft Joost Swarte het vrijwel geperfectioneerd. Ikzelf vind het los van de kwaliteit, altijd wat kil en onpersoonlijk overkomen.
De tegenhanger van de klare lijn heet de vuile lijn. Het lijkt net alsof de tekenaar maar wat doet. Alles loopt door elkaar en van strakke lijnen is geen sprake. Toch weet hij een sfeer te creëren waarbij de stemming en emotie van het papier spatten. In het buitenland kennen we Reiser, maar in ons land is Hein de Kort dé artiest. Ik vind het prachtig.
Realistische tekenaars proberen zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid te komen. Deze werkelijk hoeft niet echt te bestaan, maar in hun fantasie zou het zeer goed mogelijk zijn. De tekeningen zijn perfect uitgewerkt en het kleurgebruik sluit aan bij de sfeer en emotie van het verhaal. Van deze stijl bestaan vele vertegenwoordigers, maar voor mij is de serie Legende van Swolfs de absolute top. Sla maar eens een deel open en verbaas u over het kleurgebruik, fenomenaal!
Sommige tekenaars stappen over alle wetten van het striptekenen heen. De verhoudingen kloppen niet en van perspectief hebben ze helemaal nooit gehoord. Toch weten ze in hun tekeningen een bepaalde sfeer te vangen. Laten we deze vorm maar de absurde stijl noemen. Wanneer je het werk van Gummbah of Jeroom bekijkt, snap je wat ik bedoel. Te triest voor woorden, maar ik hou ervan.
Vanuit Japan is Manga overgewaaid. Natuurlijk is het een genre, maar zeker ook een stijl van tekenen. Het zal wel aan mijn leeftijd liggen, maar ik vind het helemaal niks. De grote ogen van de helden zijn een intense irritatiefactor voor me. Daardoor kan ik me niet op de verhalen concentreren en leg het na 2 pagina’s weer aan de kant. Kentaro Miura, onlangs overleden aan een hartkwaal, schijnt de beste te zijn.
Naast deze stijlen zijn er tekenaars wiens naam genoeg is om als aparte vorm genoemd te worden. Wat denkt u bijvoorbeeld van Tardi, Bilal en Franquin. Anderen die een zeer herkenbare tekenstijl hebben zijn bijvoorbeeld Uderzo en Gotlib. Het lijkt nu alsof ik het verhaal afraffel, maar het onderwerp is te veelomvattend. Misschien dat ik er in een volgende blog wat dieper op inga.
