Als je tegenwoordig een stripboek wilt kopen zijn er diverse mogelijkheden. Je zoekt op internet, brengt een bezoek aan de plaatselijke boekhandel, of je gaat naar een prachtige speciaalzaak zoals bijvoorbeeld Akim. Maar hoe ging dat in de jaren 50 en 60?
Speciaalzaken gericht op stripboeken waren er in die jaren in Nederland niet te vinden. Je bestelde een stripboek bij de bladenman via advertenties in de weekbladen en het betreffende boekje werd keurig bij je thuis afgeleverd. De enige andere mogelijkheid was de plaatselijke sigarenboer.
Bij ons in het dorp zat de sigarenzaak schuin tegenover de kerk en recht tegenover de plaatselijke kroeg. Gezien de katholieke cultuur in Limburg een meer dan logische locatie. Van mijn moeder kreeg ik elke week 25 cent zakgeld, wat door mijn oma regelmatig tot een hele gulden werd aangevuld. Hiervoor moest ik wel voor mijn opa een pakje zware shag meenemen. Een handeling die tegenwoordig voor een 8-jarige uit den boze en zelfs strafbaar is.
Met het vergaarde geld vastgeknepen in mijn rechterhand opende ik op zaterdagmiddag de deur van Leclair sigaren en sigaretten. De 1 gulden 50 voor de shag, ( 0,68 eurocent!) gaf ik alvast aan de vriendelijke eigenaar en liep vol spanning naar de draaimolen van Illustrated Classics. Hierin stonden netjes op serie de schatten waaruit ik een keus kon maken.
Gewone strips als Blake en Mortimer, of Suske en Wiske waren bij de sigarenhandel niet verkrijgbaar. De series waaruit je kon kiezen behoorden allemaal tot de zogenaamde classics. Mijn interesse ging uit naar de nieuwe Spinneman, de Vier Verdedigers, soms Laurel en Hardy, maar vooral de Sheriff-Classics. Gezien de populariteit van Bonanza, Gunsmoke en The Lone Ranger op televisie, een logische voorkeur.
Nadat ik een keus gemaakt had, liep ik naar het huis van mijn oma om de shag af te leveren en een stuk rijstevlaai te eten. Limburgers beperkten zich gelukkig niet tot feestdagen met deze traktatie. Samen met een glas melk werd het boekje onmiddellijk uitgelezen. Daarna netjes in het papieren zakje en terug naar huis. Ik moest voorzichtig zijn met mijn nieuwe aanwinst, want kleine zusjes en moeders zagen er ook toen de waarde niet van in. Daarna een lange week wachtten en het verhaal begon opnieuw.
