Op 2 mei jongstleden was de 110e geboortedag van Marten Toonder. Een gebeurtenis waar ik als rechtgeaarde strippofiel en Toonderfan, toch even bij stil behoor te staan. Omdat vrijwel alles over dit fenomeen reeds beschreven is, zal ik proberen om het vanuit een ander perspectief te beschrijven. Een klein kereltje van 8 jaar uit de jaren 60.
Nadat mijn ouders de Sjors hadden opgezegd, werden we lid van de Donald Duck. Op de laatste 2 pagina’s stond de strip van heer Bommel en Tom Poes. Een echt stripverhaal met tekstballonnen en niet die stomme verhaaltjes met ondertekst waar ik niks van begreep. De verhalen waren spannend en maakten diepe indruk op me. De meeste verschenen later in de Oberonreeks, waarvan een aantal me mijn hele leven bijgebleven is.
De eerste die in mijn gedachten boven komt drijven is Tom Poes en de Wispen. Als kind stel je je meteen de vraag: ‘Hoezo Wispen? Zoiets heet toch wespen?’ Uiteraard, maar hier ging het om een bijzondere soort. Heer Bommel werd door een van deze diertjes in zijn neus gestoken en kon daarna de toekomst voorspellen. Een soort oosterse magiër drukte hem regelmatig op de zere plek om te benadrukken dat het hier om een Wisp en niet om een wesp ging. Elk kind dat ooit door een mug of wesp gestoken is, beleefde dezelfde pijn als heer Bommel.
Een ander krankzinnig verhaal is Tom Poes en de krakers. Tijdens een ritje met de oude Schicht ontmoeten onze helden een vreemd kereltje met rugnummer 42 op de rug. Wanneer ze zijn land van herkomst bezoeken, blijkt dat de nummers aangeven wie kraakt en gekraakt kan worden. Iedereen met een laag nummer, kan een persoon met een hoger nummer kraken(en dat is niet plezierig). Door bij heer Bommel een grote nul op zijn jas te schilderen weet Tom Poes de inwoners te overtuigen dat je ook op een vriendelijke manier met elkaar kunt omgaan.
Het verhaal dat me het meest bijbleef, is Tom Poes en de Jakker-Jekker. Van een duister figuur(Hocus pas!) krijgt Tom Poes een leren jas cadeau. Wanneer hij deze aantrekt verandert hij in een nozem die lid wordt van een gang geleid door een stuk schorem dat zich Pocus pas noemt.(jazeker die dus) Onze jonge vriend dreigt in het criminele circuit te verdwijnen wat door heer Bommel op het laatste moment voorkomen wordt.(hij trekt hem het betoverde leren jasje uit) Een origineel en super spannend verhaal.
Pas vele jaren later ben ik de pockets met de krantenverhalen gaan lezen. Prachtig natuurlijk, maar de spanning die de DD-verhalen me bezorgden, heb ik er helaas nooit in ontdekt. Een kind beleeft de dingen blijkbaar op een veel natuurlijkere manier.
