Herman is op bezoek geweest in psychiatrische instelling om informatie te vinden over een voorvader. Het spoor lijkt andermaal dood te lopen, maar door een ingeving gloort er toch weer enige hoop. Zou hij toch de eerste uitgave van Kuifje in zijn bezit krijgen?
Herman rende de trap af en deed zijn jas aan. Toen zijn moeder overleed was haar inboedel opgeslagen in een garagebox. Hij had Babs beloofd de rommel op te ruimen, maar was er nog niet aan toegekomen. Dit was de plek waar hij zijn hoop op gevestigd had.
Nadat hij de brieven van Johannes las in de hoop alsnog een aanwijzing te vinden, realiseerde hij zich dat hij een fout had gemaakt. De brieven aan Johannes waren helemaal niet verstuurd. Zijn overgrootouders hadden waarschijnlijk gewetenswroeging gehad over de adoptie en daarom elk jaar een cadeautje en een brief voor Sinterklaas gemaakt. Alleen durfden ze het niet op de bus te doen. De angst om betrapt te worden en het oordeel van anderen, was blijkbaar belangrijker dan het contact met hun zoon.
Herman duwde de deur van de garagebox omhoog en keek naar binnen. Wat een zootje, logisch dat Babs wilde dat de boel opgeruimd werd. Misschien kon hij nu 2 vliegen in een klap slaan.
Het was donker in de box en daardoor werd hij gedwongen de troep naar buiten te slepen. Na anderhalf uur stond de helft op het pleintje voor de garage. Herman ging in een oude rookstoel zitten en nam even rust. Waar was hij in vredesnaam aan begonnen. Tot nu toe zat er alleen oud serviesgoed, prullaria en kleding in de dozen. Van het bestaan van Johannes geen enkel spoor. Hij stond op en rechtte zijn rug. Misschien hadden zijn ouders ook geen idee van het bestaan van hun mysterieuze voorvader gehad? Hij had ze er in ieder geval nooit over gehoord.
Na nog 2 uur had hij de hele zooi buiten staan. Met afgrijzen realiseerde hij zich dat alles ook weer naar binnen moest. Misschien kon hij de plaatselijke kringloopwinkel bellen of ze de boel kwamen ophalen. Op die manier maakte hij ook een goede beurt bij Babs. Hij zocht het nummer op en tot zijn opluchting hadden ze tijd. Over een uurtje kwamen ze langs. Om de tijd te doden rommelde hij nog wat in zijn familieverleden. Naast een kerkstoofje stond een ouderwetse emaillen broodtrommel. Hij herinnerde zich nog dat het ding in de keuken van zijn ouders stond. Als ze niet keken kon hij daar een speculaasje, of een krentenbol scoren. Hij maakte het ding open en voelde zijn hart 3 keer overslaan. In de trommel lagen enkele prentenboeken en een doos met ouderwetse kinderschoenen.
Wordt vervolgd.
