Onlangs kreeg ik van mijn zoon de kritiek dat er geen Donald Duck meer op de wc lag.Een klein beetje beschaamd vertelde ik hem dat ik het abonnement had opgezegd, omdat hij al enkele jaren uit huis was. Los van zijn teleurstelling, komt meteen de vraag waarom deze eend zo populair is?
In de eerste plaats komt dat door de herkenbaarheid denk ik. Donald Duck leeft in Duckstad, waar hij avonturen beleeft die dicht bij ons eigen kleine burgerlijke bestaan komen. Hij heeft ruzie met zijn buurman Bolderbas, zijn baas behandelt hem als oud vuil en betaalt veel te weinig en bij zijn vriendin heeft hij helemaal niets te vertellen. Daarnaast heeft hij een neef die continu alle mazzel van de wereld heeft. Hoe kun je een Calvinistisch bekrompen leven nog beter uitbeelden?
In de tweede plaats verandert er weinig aan de leefwereld van Donald Duck. Hij rijdt nog steeds in dezelfde ouderwetse auto. De elektronische apparatuur is vaak nog uit de jaren 50-60 en brandweerwagens komen uit de prehistorie. Dit is natuurlijk uitermate slim van de makers. Zelfs als je 20 jaar geen Donald Duck leest, kun je op elk moment de draad weer gewoon oppakken. (Al mis ik Tom Poes en Douwe Dabbert op de achterkant wel een beetje)
In combinatie met een slimme marketing, kwalitatief hoogstaande verhaallijnen en zeer talentvolle tekenaars, vormt dit de verklaring van het succes. Nog steeds heeft Donald Duck meer dan 200.000 abonnees. In een tijd waarin de meeste tijdschriften snel ter ziele gaan, een grote uitzondering. Natuurlijk is dit aantal een stuk lager dan in de vorige eeuw, maar het lijkt erop dat het vrolijk weekblad een vaste plek in onze Nederlandse cultuur heeft ingenomen. De veelvoudige samenwerking met het Rijksmuseum is hier het bewijs van, lijkt mij.
De afbeelding gebruikt bij deze blog bevat de eerste vijf covers van Donald Duck weekblad uit 1952. Wij hebben ten tijde van de verschijning van deze blog alle 10 de weekblad-uitgaves uit 1952 hier te koop staan op onze site.
