Na een enigszins dubieuze sprint won Jasper Philipsen gisteren de 3e etappe van de Tour de France. Als fanatieke fan volg ik elke etappe van het begin tot het eind. Het gevolg van een vader die me de spannende verhalen uit de Tourhistorie met de paplepel naar binnen goot. Als stripofiel stel je jezelf dan als snel de vraag welke van die klassieke verhalen geschikt zijn voor een stripverhaal?
Natuurlijk bestaan er al prachtige stripboeken over de Tour de France en wielrennen: Michel Vaillant, de onbekende van de Tour, Spaghetti, Goud in de wielen en vooral de onvolprezen Teenloze Adelaar van Lax. Vandaag wil ik aandacht besteden aan echte verhalen die het verdienen om verstript te worden.
Allereerst de krankzinnige Tour van 1904. Met etappes van boven 400! kilometer werd er een waanzinnige inspanning van de deelnemers gevraagd. Supporters waren door het dolle heen, sleurden tegenstanders van hun favorieten van de fiets, of blokkeerden de route als er volgens hen een onterechte straf werd uitgedeeld. Maurice Garin won net als in 1903 het eindklassement, maar werd uiteindelijk door de Franse wielerbond gediskwalificeerd. Hij en 3 andere deelnemers bleken aanzienlijke gedeeltes van het parcours per trein afgelegd te hebben…De Fransman Henri Cornet, 19 jaar!, werd uiteindelijk als winnaar aangewezen.
Tijdens de etappe van Perpignan naar Nimes in de tour van 1950 steeg de temperatuur tot boven de 40 graden. Abdelkader Zaaf en Marcel Molines, 2 renners uit Algerije, waren aan de omstandigheden gewend en sprongen weg uit het peloton. Nadat ze een riante voorsprong hadden opgebouwd stopte Zaaf even en nuttigde 2 door het publiek aangereikte flessen wijn. Hij viel in slaap en nadat omstanders hem wakker maakten, vervolgde hij zijn weg…het peloton tegemoet. Molines won de etappe, maar de naam van Abdelkader Zaaf was voor eeuwig verankerd in de Tourhistorie.
Als ik begin na te denken realiseer ik me dat er vele verhalen geschikt zijn. Wat dacht u van de Tour van 1937 waarin boze fans Sylvere Maes dusdanig bedreigden, dat hij in het geel afstapte en met zijn hele ploeg naar huis ging. Of Gerben Karstens die in de zestiger jaren een kleine voorsprong nam, zich achter een rots verstopte en weer aansloot achterin het peloton. De renners die jacht op hem maakten kwamen hier pas vele kilometers later achter. Eddy Merckx die een voorsprong nam tot aan de voet van de Mont Ventoux, zich daarna liet masseren en de hele meute op afstand reed.
U zult het al doorhebben geachte stripfanaat, de tour verdient niet enkele leuke albums, maar een complete cyclus. Misschien een idee om de grootheden van de huidige stripwereld om en om een album te laten verzorgen. Toppers als Van Hamme, Swolfs, of Peter van Dongen moeten daar toch iets moois van kunnen maken.
