Mijn zoon ging afgelopen donderdag met zijn vrienden naar de Nederlandse première van de bioscoopfilm Aquaman. Zijn verwachtingen waren niet al te positief, maar na afloop was hij behoorlijk enthousiast.
Als oubollige classicslezer, ken ik Aquaman van de strips bij de sigarenboer. Hij begon in Nederland eind jaren 60 in de classicsserie No. 25. Net als bijvoorbeeld bij “De Flits” en “De Groene Lantaarn” verschenen er precies 36 delen. Ik heb nooit kunnen achterhalen wat hier de reden van was.
Aquaman werd bedacht door Paul Norris en verscheen voor het eerst in “More Fun Comics” # 73 in 1941. De dagwaarde van een exemplaar in prachtige staat ligt tegenwoordig ergens rond de € 30.000.
In de Golden Age woonde Aquaman in Atlantis. Hij was oersterk, kon onder water ademen en vocht in de oorlog zelfs tegen de nazi’s. Tijdens de Silver Age veranderde dit. Aquaman werd een totaal nieuw personage en had een halfbroer genaamd Orm. Deze groeide later uit tot zijn aartsvijand Ocean Master. De Nederlandse versie loopt redelijk synchroon met de DC-versie uit 1962. Na meerdere varianten doet de Aquaman uit de nieuwste serie: Sword of Atlantis uit 2006, weer sterk denken aan de oorspronkelijke held uit de Golden Age.
De film ging in London in première op 26 november jongstleden. Critici waren vooral onder de indruk van de actiescenes en de rol van Nicole Kidman. Het plot werd als te rommelig ervaren en het slot iets te ver uitgemolken. Gezien de reactie van mijn zoon en een gastrol van de oude vechtmachine Dolph Lundgren, krijgt hij van mij het voordeel van de twijfel. In de kerstvakantie maar weer eens ouderwets naar de bioscoop.
