Verveeld zat Herman aan de keukentafel en draaide aan het wijzertje. Hij had een tof spel bedacht voor oud en nieuw, maar Babs en Diederik waren nog steeds niet terug.
“We gaan even een half uurtje in de buurt kijken,” hadden ze tegen hem gezegd.
Diederik kennende lieten ze zich nu bij de een of andere onbekende gratis vollopen. Je moest ergens je vermogen vandaan halen.
Hij liet de wijzer een aantal keren ronddraaien en zag dat hij stopte bij de letter C.
Hij pakte een kaartje en las het hardop voor zichzelf voor.
“Een bijfiguur uit de strip Asterix. Voornaam en achternaam moeten met dezelfde letter beginnen”
Hmmm, dat viel niet mee. Een bijfiguur uit Asterix, waarbij de voornaam en de achternaam met een C begonnen.
Herman liep naar de keuken en schonk zichzelf een borreltje in. Lopend kon hij veel beter nadenken en een stevige borrel hoorde er nou eenmaal bij op oudjaarsdag.
Hij wilde net een nieuwe letter draaien toen de munt viel.
Cassius Catastrofus uit Asterix en de Intrigant. Ha, geen enkele zogenaamde stripkenner had hier een goed antwoord op geweten. Hij draaide nog eens met de wijzer die stopte bij de letter H.
Op het kaartje stond: Noem een titel uit de ‘Lombard Collectie’.
Dat was een makkie: Het geheim van de zwaardvis van Blake en Mortimer.
Best wel leuk dit “Strip Pim Pam Pet”. Misschien kon hij het idee verkopen en er een paar centen aan verdienen. Dat kon hij eindelijk eens concurreren met die vervelende zwager van hem. Hij nam nog een borreltje en zag de wijzer stoppen bij de letter D.
“Noem een bewoner uit Duckstad”.
Haha, dat kon geen toeval meer zijn. Diederik Duck natuurlijk, die onnozele neef van Donald. Het spel was hem gunstig gezind.
Na nog een reeks vragen en ettelijke borrels viel Herman redelijk aangeschoten op de bank in slaap. Hierdoor merkte hij niet dat zijn Babs vlak voor 12 uur de kamer kwam binnenlopen.
“Een goed 2019 ouwe mopperpot,” zei ze en gaf hem een zachte kus op zijn voorhoofd.
