Regelmatig zie je lijstjes met ‘De beste stripboeken ooit’ op internet verschijnen. De top 3 is dan meestal: Het Gele Teken van Blake en Mortimer, De Chninkel van Rosinski en Het 1e legioen van Asterix. Maar welk stripboek zit in de categorie: ‘De broekafzakker van de eeuw’?
Natuurlijk kent elke topreeks mindere delen. Zo vind ikzelf Kuifje in het land van de Sovjets en Kuifje en de Picaro’s de minste uit deze wereldberoemde serie. Het is waarschijnlijk geen toeval dat het hier gaat om het allereerste en het allerlaatste deel van de reeks. Toch zijn deze avonturen nog alleszins leesbaar te noemen. Dat geldt echter niet voor de volgende uitgave.
In deel 33 van Asterix, Het geheime wapen, krijgen onze helden te maken met een heus ruimteschip, waarna ze samen met meneer Wydelistaner de strijd aangaan met die verdraaide Nagma’s. Een infantiele episode waarbij dezelfde fout wordt gemaakt als in Indiana Jones and the kingdom of the chrystal skull. Hoe haal je het in je hoofd om historische figuren te confronteren met aliens. Goscinny zou zich omdraaien in zijn graf. Bagger van de ergste soort.
Toch is dit stripboek nog acceptabel vergeleken met de prestatie die de heer François Corteggiani geleverd heeft. Ter ere van het 75-jarig bestaan van Suske en Wiske besloot hij samen met tekenaar Dirk Stallaert het incomplete 9e deel van de Blauwe reeks af te ronden.
Misschien heeft Vandersteen een goede reden gehad om er vroegtijdig mee te stoppen, want De Sonometer is niet om door te komen. Elke rechtgeaarde verzamelaar zal het deeltje netjes aanschaffen om de serie compleet te krijgen, maar laten we het daarbij houden. Wat mij betreft het meest waardeloze stripboek in een topreeks ooit verschenen. Mocht u het niet met me eens zijn, ik zou zeggen ga er eens rustig voor zitten. Het kan natuurlijk ook gewoon aan mij liggen.
