Na Kuifje op 10 januari kon deze legendarische stripfiguur natuurlijk niet achterblijven. Op 17 januari bestond ook Popeye 90 jaar. Deze stripheld van Elzie Segar verscheen voor het eerst als bijfiguur in een krantenstrip. Het grote verschil met Kuifje is dat Popeye bekender werd door zijn tekenfilms, dan door de stripboeken. Wie herinnert zich niet de eindeloze krachtmetingen met de hersenloze Brutus en zijn eeuwige verliefdheid op de superslanke Olijfje.
Eigenlijk was Popeye de eerste superheld. Hij kwam niet van Krypton en was ook niet gestoken door een zeldzame spin, maar hij had wel een middel ontdekt om onmetelijk sterk te worden: spinazie. Dankzij Popeye steeg de consumptie van spinazie in de jaren 30 van de vorige eeuw met 30%. Zijn populariteit ging zo ver, dat veel Amerikaanse militairen een afbeelding van Popeye op hun arm lieten tatoeëren.
De tegenpool van Popeye qua gezondheid en kracht was de hamburger etende Wimpy. Een lapzwans die zich volpropte met ongezond junkfood. De eerste grote hamburgerketen van de wereld, Wimpy, is naar deze stripfiguur vernoemd. Over invloed gesproken. Dat het bedrijf uiteindelijk zijn marktleiderschap verprutste en McDonald's de grootste werd, was zeker niet aan Wimpy te wijten.
In Nederland verscheen Popeye, los van de standaard filmpjes en de cartoons, regelmatig als gast in andere stripverhalen. In 1941 kwam hij voor als Jan Spinazie in het boekje “Witsok neemt vacantie”. In de verhalen van het aapje Monki uit de jaren 40 en 50, was hij zelfs een van de belangrijkste bijfiguren.
Mij zal altijd de titelsong van deze stripheld bijblijven. I’m Popeye the Sailor man, waarbij hij standaard het geluid van een stoomfluit met zijn pijp maakte. De filmversie, met Robin Williams in de hoofdrol, vond ik minder geslaagd. Popeye behoort nou eenmaal een stripfiguur te blijven.
