“Hoe is het met je stripboekjes, Herman schat. Heb je nog nieuwe gekocht de laatste tijd?”
Herman wilde antwoord geven, maar kreeg er zoals gewoonlijk geen woord tussen.
“Ach, weet je nog wel vroeger, Babsje? Onze Diederik las ook altijd van die stripboeken en wat was hij blij toen we hem op zijn verjaardag een abonnement op de Pep gaven.”
Babs knikte en schonk nog een kopje koffie voor haar moeder in. Ze trilde een beetje en Herman vroeg zich af waar ze zo nerveus over was.
“En dan zijn vroege gevoel voor waarde, hè Babsje. Hij was 6 jaar toen hij al hele dure boekjes kocht van zijn spaargeld. Hoe heet die serie ook alweer? O ja, de Lombard Collectie.”
Ze nam een slurpende slok van haar koffie en propte haar zoveelste roomsoesje naar binnen. Herman ging aan maanzaadbroodjes zitten denken.
“Heb je het al met Herman overlegd, Babsje?” vroeg zijn schoonmoeder.
Babs vluchtte de keuken in en hij begon een hoge mate van nattigheid te voelen.
“Ik ben maar wat blij met Babs’ aanbod. Sinds Joop overleden is ben ik ook maar een vrouw alleen en Diederik heeft het veel te druk met zijn werk.”
Bij Herman ging de nattigheid over in algehele paniek en zonder wat te zeggen liep hij naar de keuken. Hij wilde weten wat er aan de hand was. Na een kwartier zoeken vond hij haar gehurkt in de voorraadkast.
“Wat doe je in vredesnaam hier in de kast en wat heb je met je moeder bekonkeld?”
Babs stond op en begon op een meelijwekkende manier te snotteren. Herman besloot er geen aandacht aan te besteden.
“Zeg op. Wat speelt er achter mijn rug om?”
“Het is Diederik zijn schuld. Hij dreigde onze huur te verhogen, als ik hem niet uit de brand hielp.”
“Hoe uit de brand helpen?” vroeg Herman.
“Mama wilde bij Diederik intrekken, maar die zag dat niet zitten. Toen heeft hij mij voor het blok gezet.”
Herman liep naar de gang en deed zijn jas aan. Hij wist nog niet hoe hij dit rampscenario moest tegenhouden, maar hij had een vaag vermoeden dat Babs weinig zou zeggen als hij vannacht veel te laat uit de kroeg kwam.
