.jpg)
Waarin Herman zich besluit te onderscheiden van de gemiddelde stripverzamelaar. Door zijn persoonlijke situatie vergt dit echter behoorlijk wat creativiteit.
Na enige pogingen gaf Herman het op. Wat kon hem het schelen dat het haakje vast aan de plompenbladeren zat. Hij trok de lijn stuk, pleurde de maden in het kanaal en liep naar de auto. Ga lekker vissen, had Babs gezegd. Daar word je rustig van. Het enige dat hij er van kreeg was chronische stress.
Hij parkeerde de auto een paar honderd meter voor zijn huis en liep naar zijn stamcafé. De riante borrels van ome Bertus, daar werd je pas rustig van. Hij bestelde een dubbele jonge en een halve liter. Bij Bertus heette zoiets geen kopstoot, maar een ros voor je harses.
‘Zo, ouwe Kuifjerukker, laat het je smaken. Aan je gezicht te zien kun je wel een ros verdragen,’
Herman vond het bijzonder hoe Bertus de stemming van zijn gasten kon lezen. 40 jaar horeca leverde een bovengemiddelde mensenkennis op.
‘Nou vertel het maar aan ome Bertus,’ zei de kroegbaas. ‘Wat heb je op je lever?’
Herman sloeg zijn borrel achterover, bestelde een nieuwe en begon te vertellen.
‘Gisteren werden Babs en ik uitgenodigd bij haar broer Diederik. Eerst leek het om een gezellige gourmetavond te gaan, maar die flapdrol had weer een reden gevonden om op te scheppen.’
Bertus zette nog een rosje voor hem neer en na een paar teugjes ging Herman verder.
‘Ik neem aan dat je Spider-Man kent. Om mij de ogen uit te steken had die hansworst een gietijzeren spiegel laten maken, waar de bekendste figuren uit de comic in verwerkt waren. Ik geef toe een prachtig stukje handwerk, maar van hem kan ik het niet verdragen.’
‘Met gelijke munt terugbetalen,’ zei Bertus. ‘Wat hij kan, kun jij toch ook?’
‘Hoe dan? Van die paar armzalige zakcentjes die ik in de maand krijg.’
‘Niet zeiken, hier nog een ros van het huis en laat je fantasie maar eens werken. Je bent toch geen watje?’
‘Wat ben jij in godsnaam aan het doen,’ vroeg Babs. ‘Wil je een volkstuintje gaan aanleggen of zo?’
Herman reageerde niet en ging rustig verder met zaaien. Het zou maar een paar weken duren, had de meneer van de winkel gezegd en dan waren de plantjes al goed zichtbaar. Wat dachten ze allemaal wel niet, wat die Popeye kon, kon hij al jaren.
