Tevreden haalde Herman zijn nieuwste aanwinst uit de tas, Hotel New York, deel 17 uit de serie over Agent 327. Hij wist vrijwel zeker dat hij hem eerder had gekocht, maar hij kon hem niet meer vinden. Dan maar een nieuwe aangeschaft. Een echte verzamelaar zorgde er altijd voor dat zijn verzameling compleet bleef.
Hij opende het boek, toen er tot zijn verbazing een rood mapje tevoorschijn kwam. Vreemd, dit soort bijlages zaten toch alleen in de luxe uitgaven? Hij bekeek de inhoud, een prachtige schets van Agent 327 en Olga Lawina en voelde twijfel opkomen. Waarschijnlijk had de vriendelijke verkoper van Akim een fout gemaakt en per abuis het mapje in zijn album gelegd. Normaal zou hij dat alleen maar toejuichen, eigen schuld dikke bult, maar nu begon zijn geweten op te spelen. Hij was al jaren klant bij de winkel en altijd correct behandeld. Het houden van het mapje voelde daarom aan als diefstal.
Hij stond op en begon te ijsberen. Er waren een aantal opties. Hij kon natuurlijk gewoon het mapje houden, maar dan kwam de verkoper in problemen omdat er 1 ontbrak in een luxe uitgave. De tweede mogelijkheid was om het mapje terug te brengen en de waarheid te vertellen. Het nadeel hiervan was, dat hij dan de indruk wekte het gestolen te hebben. Hij bleef midden in de kamer staan en overdacht de opties. Er was natuurlijk nog een derde mogelijkheid. Hij overwoog de voor- en nadelen en besloot dat de laatste optie met afstand het beste was. Hij schoof het dossier weer in het boekje en ging terug naar de winkel.
Bij de kassa moest hij even wachten, tot de vriendelijke verkoper hem te woord kon staan.
'Ik heb vanmorgen dit stripboek van Agent 327 gekocht,’ zei Herman, ‘maar nu blijkt dat ik de hardcover al heb. Kan ik deze omruilen voor de softcover?’
‘Natuurlijk meneer Gerards, ik zal meteen even kijken of er nog een exemplaar in voorraad is.’
Hij liep naar het magazijn en kwam even later terug met het gevraagde deeltje.
‘Zal ik u het verschil meteen terugbetalen?’ vroeg hij.
‘Neen, laat maar op mijn tegoed staan,’ antwoordde Herman ‘en bedankt voor de service.’
Toen hij naar buiten wilde lopen, kwam de verkoper achter hem aanlopen.
‘Meneer Gerards wacht even. U vergeet het dossier.’
Hij reikte Herman het rode mapje aan en liep terug naar de toonbank. Herman bleef aan de grond genageld staan en wist even niet wat hij moest doen. De verkoper zag blijkbaar zijn aarzeling en liep weer naar hem toe.
‘We hebben het mapje erbij gedaan als een klein cadeautje voor een goede klant. We hopen dat u er blij mee bent. Een fijne dag nog.’
