Herman heeft bij stripwinkel Akim een vreemde telefoon gevonden die bijzondere eigenschappen blijkt te hebben. Hij krijgt er de zenuwen van en besluit het ding van de hand te doen.
Geërgerd pakte Babs het borrelglaasje voor hem weg en schudde de inhoud in de gootsteen.
‘Ik word doodziek van dat “Nou Moe” gezeur. Als je zo snel dronken wordt, dan stap je maar over op appelsap.’
Herman haalde zijn schouders op en liep naar zijn stripkamer. Babs had nooit veel van zijn humor begrepen en al helemaal niet als het om strips ging. Hij begon zijn imitatie van Guust juist steeds leuker te vinden. Hij zocht een exemplaar van Flagrante flappende flaters en begon er in te bladeren. Hij had die rare telefoon ergens in een grijze container gedumpt, maar het ding had er wel voor gezorgd dat zijn interesse voor Guust aanzienlijk gestegen was. Een imitatie werd pas echt goed als je ook het uiterlijk van de held benaderde. Wat Guust betreft moest er dus een geschikte koltrui komen, blauwe 60-er jaren sloffen en een spijkerbroek met omgeslagen pijpen.
Na een middagje kringloop had Herman het redelijk voor elkaar. Een goed lijkende groene koltrui, de versleten spijkerbroek en zelfs de blauwe sloffen. Hij keek in de spiegel en knikte tevreden. Guust Flater was in levende lijve opgestaan. Net toen hij het resultaat aan Babs wilde laten zien, zag hij een kleine vergissing. De trui van Guust was altijd te kort, zodat een stuk van zijn buik duidelijk zichtbaar was. De schaar uit Babs’ naaikistje bracht uitkomst.
‘Ben jij nou helemaal van de pot gepleurd. Eerst kom je naar beneden met je pokkel bloot en dan begin je over je haar zwart verven. Ben je in je midlifecrisis aangeland? Als je zo doorgaat trek ik bij mijn broer Diederik in. Je lijkt wel niet goed snik.’
Babs liep naar buiten en Herman besloot niet achter haar aan te gaan. Ze moest natuurlijk even wennen aan zijn nieuwe persoonlijkheid en die tijd zou hij haar gunnen. Zijn idee om een kater en een huismeeuw aan te schaffen moest maar even wachten.
Wordt vervolgd
