Verbaasd bleef Herman staan. Dat had hij nooit verwacht in zo’n rommelschuur. Een originele flipperkast van The Amazing Spiderman uit 1980. Als hij het zich goed herinnerde was Ed Krynski de ontwerper en had Gordon Morison de tekeningen gemaakt. Volgens de overlevering had Stan Lee er 20 jaar een op zijn kantoor staan. Zou dat ding het nog doen? Hij zocht in zijn portemonnee naar een euro, maar besefte op het laatste moment dat het niet werkte. Een gulden had hij nodig en daar liep je niet standaard mee op zak.
Wat zou dat apparaat prachtig staan in de voorkamer. De lichtjes en geluiden zorgden ervoor dat je je in een soort Las Vegas waande. Op zaterdagen kon hij dan met zijn vrienden een competitie houden. Verpletteren zou hij ze, allemaal. Herman Gerards, de Pinball Wizard van Groningen.
‘Mooi he,’ klonk het opeens achter hem. ‘En hij doet het nog perfect.’ Herman schrok wakker uit zijn droom en zag een smoezelig kereltje staan. Waarschijnlijk de eigenaar van die rotzooi hier.
‘Zeker prachtig. Kunt u hem even demonstreren alstublieft?’
‘Dat wil ik wel doen,’ zei de handelaar, ‘maar ik wil u niet teleurstellen.’ Herman reageerde niet en de man stak de stekker in het stopcontact. Even later knalden de prachtige licht- en geluidseffecten door de ruimte.
‘Ik durf het bijna niet te vragen,’ zei hij.
De man lachte en stopte een gulden in het gleufje. Blijkbaar waren er toch nog mensen die dat standaard bij zich droegen. Even later was Herman verdiept in een spannend potje en wist een behoorlijke score te halen. Die droom van de Pinball-Wizard was misschien helemaal niet zo raar.
‘Mag ik vragen wat hij kost,’ vroeg hij nieuwsgierig.
‘800 euro, omdat je moeilijk aan onderdelen kunt komen. Maar ik heb hem net vanmorgen verkocht.’
Balend reed Herman naar huis. 800 euro, dat was voor niks. Die onderdelen interesseerden hem niet. Thuis ging hij op de bank zitten en pakte de krant. Eens kijken wat ze nou weer over die Corona te zeuren hadden.
‘Heb je al gehoord wat Diederik op de kop getikt heeft vanmorgen?’ vroeg Babs terwijl ze met de thee binnenkwam. Herman ging languit op de bank liggen en stopte zijn vingers in zijn oren. Hij wilde het niet horen. Met een beetje mazzel was het dan niet waar.
