.jpg)
Gadverdamme, wat was dat smerig. Herman zag de witte maden in het doosje krioelen en voelde een vage misselijkheid opkomen. Hoe kon iemand het in zijn hoofd halen om zo’n vies beest aan een haakje te prikken. Dat ongedierte zat op kadavers en andere smerige rommel. Hij schudde de inhoud van het doosje tussen het riet en ging op zijn strandstoel zitten.
Ongeveer een week geleden had Babs hem naar de huisarts gestuurd. Volgens haar had hij last van stress en moest er dringend wat aan gedaan worden. Het gesprek met de huisarts had weinig opgeleverd. De goede man had gevraagd of hij wel afleiding had, waarop Herman hem uitvoerig over zijn stripboekenverzameling had verteld. Daarna had de arts hem voorgesteld om meer de buitenlucht op te zoeken. Misschien was vissen wel iets voor hem. Het scheen heel rustgevend te zijn.
Herman leunde achterover en dacht na. In stripverhalen speelde vissen niet zo’n grote rol. Natuurlijk je had prachtige gags van Dirkjan en Linke Loetje, maar een serie die alleen over een sportvisser ging was er volgens hem niet. Opeens schoot hem een prachtige strip van Joop Klepzeiker te binnen. Klep kwam bij een kanaal waar 2 mannen de dobbers te water gelaten hadden. Op zijn, overigens behoorlijk domme, vraag of ze zaten te vissen, vroeg de ene verbaasd wat hij bedoelde. Hij haalde zijn hengel uit het water en toonde een riante wortel die aan het haakje bevestigd was. Hoezo vissen? Ze waren aan het konijnen. Herman lachte in zichzelf. Die strips van Schreurs waren geniaal.
Hij bekeek de werpmolen en vroeg zich af hoe zo’n ding werkte. Er zat visdraad om een spoel, dat je er op de een of andere manier af kon gooien. Maar eens proberen. Hij reikte de hengel naar achter en slingerde hem met kracht naar voren. Het resultaat was bedroevend. Niet alleen bleef de draad strak op de spoel zitten, maar het haakje zat muurvast in zijn sok. Na 10 minuten prutsen had hij het eindelijk verwijderd. De volgende poging ging relatief iets beter. Met een grote klap kwam het voorstuk van de hengel aan de overkant op het fietspad terecht. Herman zuchtte diep. Wat een klote sport. Hij gooide de rest van de hengel in de vaart en liep met zijn viskoffertje naar de auto. Misschien was de cafetaria van ome Henk al open. Een patatje oorlog met een frikandel hielp veel beter tegen de stress dan deze onzin.
