Met de handen op de rug ijsbeerde Herman door de kamer. De tekst was duidelijk, maar nu de melodie nog. Het origineel was veel te simpel. Het moest een moderne versie worden, die ook de jeugd aansprak. Hij pakte het wedstrijdformulier en las de tekst nog eens over.
“Schrijf, of componeer, een lied met een stripfiguur als thema. Bestaande teksten, of composities, mogen als uitgangspunt dienen. Inzenden voor 1 januari aanstaande.”
Dat lied kon hem eigenlijk helemaal niks schelen, maar de eerste prijs wel. Een originele tekening van Peter van Dongen uit “De vallei der onsterfelijken”. Wat zou Diederik jaloers zijn.
Hij nam de tekst in gedachten en probeerde een melodie te verzinnen. Dat was moeilijker dan hij dacht. Waarom had hij vroeger op school niet beter opgelet tijdens blokfluitles?
Dan eerst maar een beginnen met het ritme. Hij nam de tekst weer in gedachten en deed een stap voorwaarts bij elke 2 woorden. Dat was het. Hij ging een hiphop versie maken. De titel wist hij ook al: “The blue in blue rap”. Baas B. en Lange Frans zouden er een puntje aan kunnen zuigen. Brainpower zou smeken om zijn handtekening.
Hij schreef de tekst volledig uit en zette de originele plaat op. Het aantal woorden van het origineel moest volledig kloppen met zijn versie. Daarna pakte hij een microfoon en zong het lied zo goed mogelijk in. Daar zou de jury niet van terug hebben.
6 weken later lag een brief van de organisatie in zijn bus. Zenuwachtig scheurde hij de envelop open en las de tekst:
Geachte heer Gerards. Bedankt voor uw inzending, maar wij kunnen dit helaas niet honoreren met een prijs. Normaal sturen we een deelnemer hier geen bericht van, maar voor u maken we een uitzondering. We krijgen ook een niet elke dag een rapversie van “Het Smurfenlied” binnen met alleen de tekst la,la,la,la, la, enz.
De jury
Ps.,
Weet u dat de eerste twee letters van uw voor- en achternaam de naam Herge vormen?
