Na een teleurstellende afwijzing voor een bezoek aan Donald Duck, komt uit onverwachte hoek toch een mogelijkheid om voor het eerst een bezoek te brengen aan Duckstad. U begrijpt dat we deze kans met beide handen aangegrepen hebben.
Op een zonnige vrijdagochtend arriveren mijn trouwe assistent Raymon en ik bij het huis van de heer Bolderbas. Nadat ik tevergeefs heb gezocht naar een bel, besluit Raymon de ouderwetse deurklopper te gebruiken. Vrijwel meteen na het vastpakken van de klopper schiet een luik open en verdwijnt mijn assistent in een donkere diepte.
40 minuten en oneindig veel verontschuldigingen later, neemt Raymon eindelijk plaats aan de keukentafel. De deurklopper blijkt een boobytrap te zijn die gebruikt wordt als wapen tegen buurman D.Duck. Het luik geeft toegang tot een ouderwetse kolenkelder die ervoor zorgt dat mijn assistent onder een dikke laag kolengruis komt te zitten. Zelfs een uitgebreide douchebeurt heeft de gevolgen niet geheel doen verdwijnen. In een ochtendjas compleet met Micky Mouse-patroon, probeert hij onder het genot van een kopje thee weer toch zichzelf te komen.
‘Nogmaals het spijt me vreselijk, maar het is me even ontschoten,’ zegt Bolderbas. ‘Ik moet nou eenmaal continu alert zijn op een actie van die schoft van hiernaast. Dat heerschap deinst nergens voor terug.’
Ik knik Raymon bemoedigend toe en begin met mijn interview.
‘Kunt u iets meer vertellen over uw eeuwigdurende conflict met de heer Duck?’
‘Weet u eigenlijk begon het al op de lagere school. Duck probeerde altijd de popiejopie uit te hangen ten koste van mij. Dat uitte zich bijvoorbeeld in visafval in mijn broodtrommel, ophitsen van mijn klasgenoten, tot het verwijderen van het voorwiel van mijn fiets.’
Hier stopt Bolderbas even en doopt een speculaasje in zijn thee. De herinneringen brengen diepe emoties bij hem boven.
‘Later pikt hij mijn vriendinnetje Katrien af en als klap op de vuurpijl komt hij naast me wonen. Geef toe meneer, dat is toch een ongezonde situatie. Een volwassen kerel die samenwoont met 3 van zijn neefjes. Ik weet zeker dat in uw wereld de kinderbescherming onmiddellijk stappen zal ondernemen.’
Hij drinkt zijn thee leeg en gebaart dat we hem moeten volgen. In de bijkeuken wijst hij ons op een grijze Kliko en vraagt of we hem willen openen. Verbaasd voldoe ik aan zijn verzoek en kijk in de lege bak.
‘Fantastisch niet,’ zegt hij enthousiast. ‘De ultieme oplossing voor het vuilnisprobleem.’
Raymon werpt ondertussen ook een blik in de Kliko, waarna zijn ochtendjas met een hard slurpend geluid naar binnen wordt gezogen.
Aan de keukentafel legt Bolderbas uit dat de Kliko in directe verbinding staat met de tuin van Duck. Om de 5 minuten start het automatische afzuigsysteem, om ervoor te zorgen dat de rotzooi netjes op diens gazon afgeleverd wordt. Raymon heeft ondertussen de woning verlaten richting de bushalte. Zelfs mijn waarschuwing dat hij met de Boris Boef-pyjama voor joker loopt, kan hem niet tegenhouden. De kans dat hij in de toekomst weer een bezoek aan Duckstad zal overwegen, is uiterst gering te noemen.
