Al weken kijken mijn trouwe assistent Raymon en ik uit naar 10 augustus. Meneer Akim heeft voor ons geregeld dat we op bezoek mogen bij Didier Conrad, de nieuwe tekenaar van Asterix. Zoals het een echte journalist betaamt, hopen we natuurlijk op een geweldige scoop.
‘Asseyez vous. Vous Voulex une tasse de café?’
Raymon tikt de zin pijlsnel in op zijn mobiel en fluistert dat we mogen gaan zitten. De vraag of we koffie willen heb ik zelf al begrepen.
‘s'il vous plaît,’ antwoord ik in mijn beste Frans. Ik hoop niet dat meneer Conrad de indruk krijgt dat ik de taal vloeiend spreek, want verder reikt het me niet verder dan mayonaise en trottoir.
Na een poosje komt de tekenaar weer terug en zet een dampend bakje koffie voor ons neer.
‘Ma femme a fait une tarte aux pommes. Veux tu un morceau?’
Raymon begin weer als een razende te tikken en knikt bevestigend. Conrad loopt weg en Raymon fluistert dat we een stuk appeltaart bij de koffie krijgen.
Ik sta ondertussen op en bekijk enkele tekeningen aan de wand. Het zijn originele pagina’s uit het laatste album De Griffioen. Niet van de kwaliteit van Uderzo, maar toch vakwerk.
Op een tekentafel ligt een map met daarop de tekst Top Secret. Ik heb Raymons vertaalmachine niet nodig om hier de betekenis van te begrijpen. Ik kan mijn nieuwsgierigheid bijna niet bedwingen en zeg tegen mijn trouwe assistent dat hij bij de deur moet gaan staan. Zo kan hij me waarschuwen als meneer Conrad terugkomt.
Ik sla de map open en bekijk een vreemde tekening. Obelix roert in een grote ketel en Asterix vraagt: ‘Est-ce soupe Hollandaise aux poix?’ Raymon die naast me is gaan staan tikt de tekst in en zegt dat Asterix vraagt of het Hollandse snert is.
Ik voel mijn hart een keer overslaan en blader naar de volgende tekening. Er verschijnt een schets van Nestorix die een zoute haring eet. Aan zijn gezicht te zien valt de smaak behoorlijk tegen.
Zou het dan eindelijk gaan gebeuren. Wordt het 40e album Asterix bij de Batavieren?
Voor de zekerheid bekijk ik nog een afbeelding waarop Bellefleur en enkele andere vrouwen thee zitten te drinken. In de tekstballon staat het woord agréable. Nadat Raymon heeft vertaald dat het gezellig betekent, weten we het zeker: Asterix gaat definitief op reis naar de lage landen.
We horen Conrad bij de deur en gaan snel zitten. De appeltaart smaakt heerlijk, maar we weten niet hoe snel we hem naar binnen moeten proppen. Wat een scoop om aan meneer Akim te vertellen.
Na de laatste hap excuseren we ons en lopen naar de hal. Conrad is duidelijk teleurgesteld en doet ons uitgeleide. Bij de deur geeft hij ons een hand en zegt:
‘Désolé de devoir partir si tôt. Je dois faire une publicité hollandaise typique pour Albert Heijn.’
In de auto vertaalt Raymon de zin en kijkt me even zwijgend aan.
‘Wat zei hij?’ vraag ik.
‘Hij heeft een reclameopdracht van Albert Heijn geaccepteerd met typisch Hollandse gebruiken,’ antwoordt hij. ‘Die Asterix bij de Batavieren kan nog wel een paar jaar duren.’
