Na lang zeuren heeft meneer Akim eindelijk toestemming gegeven. Mijn trouwe assistent Raymon en ik mogen op bezoek bij Batman. Vandaag precies om 12.00 uur worden we verwacht in het huis van Bruce Wayne.
Na 4 keer bellen op de intercom, komt er nog steeds geen reactie. Raymon stapt uit en duwt tegen het enorme gietijzeren hek. Deze opent zich soepel en na enige aarzeling rijden we over de spectaculaire oprijlaan. Pas na enkele minuten doemt in de verte het landhuis op. Rijkdom is bij meneer Wayne nogal zwak uitgedrukt.
De huisdeur staat open en nadat Raymon redelijk onbeschoft ‘Volk!’ heeft geroepen besluiten we naar binnen te gaan. In de hal kijken we met open mond rond. De hoeveelheid antiek en kunst die hier staat vertegenwoordigt een waarde waarvan een normale gemeente enkele jaren de gasprijs kan betalen. Achter een (waarschijnlijk) origineel beeld van Rodin vindt mijn trouwe assistent een klein toetsenbord.
‘Als ik me niet vergis, is deze voor de lift naar de Batcave,’ zegt hij. Voor ik kan reageren heeft hij al op de knop gedrukt en vrijwel meteen schuift de houten wand open. Hij stapt naar binnen en gebaart dat ik moet volgen. Ondanks meerdere verstandige bezwaren kan ik de verleiding niet weerstaan en even later staan we in de beroemdste cave ter wereld.
Raymon rent als een dolle door de ruimte en probeert alles tegelijk te bezichtigen.
‘Kijk hier hangt het pak van Batman. Heb je de Batmobile al gezien? Moet je kijken in deze kleine vitrine ligt de utility-belt.’
Voor ik in kan grijpen opent hij de vitrine en doet de riem om.
‘Alleen voor een paar selfies, anders gelooft Gerda me niet,’ zegt hij enthousiast.
Na de foto’s legt hij de riem terug, maar pakt er op het laatste moment iets uit. Hij weegt het ding in zijn handen en kijkt me grijnzend aan.
‘De Batarang,’ fluistert hij. ‘De beste boemerang ter wereld. Een absoluut precisie-apparaat.’ Hij gooit hem zonder aarzelen in de lucht, waarna het ding met een enorme knal een monitor verbrijzeld. Vrijwel meteen begint een zwaailicht te draaien en klinkt het Bat-alarm.
Na een streng gesprek met butler Alfred en het ondertekenen van een schuldbekentenis, mogen Raymon en ik het landhuis verlaten. Alfred heeft beloofd niets aan Bruce Wayne te vertellen, op voorwaarde dat we de monitor vergoeden. De selfies zullen waarschijnlijk niet opwegen tegen het feit dat Gerda het de komende 2 jaar zonder vakantiegeld moet stellen.
