In deze laatste aflevering van Akim te gast worden we vereerd met het bezoek van een van de meest bijzondere figuren uit de stripwereld. Ik moet zeggen dat iedereen op de zaak behoorlijk nerveus is. Ik bedoel je krijgt niet elke dag zo’n…….Ach weet je wat, ik zeg gewoon niet wie de persoon in kwestie is. Als echte stripkenner moet het een makkie voor je zijn om dat te raden.
Exact om 09.00 uur staat het hele personeel in fris gewassen bedrijfskleding klaar voor de ingang van de winkel. Mijn trouwe assistent Raymon opent de deur van zijn auto, waarna onze gast, zonder hem een blik waardig te keuren, richting de winkel schrijdt. Wij begroeten hem allemaal met een nette buiging, waarna meneer Akim hem voorgaat.
‘Een alleraardigst optrekje amice,’ zegt onze gast. ‘Gij hebt duidelijk bovengemiddelde attention besteed.’
Hij maakt een korte beweging met zijn middelste vinger naar Raymon, waarmee hij hem te kennen geeft dat hij hem nodig heeft.
‘Koffie amice en niet van die automatensmurrie, maar gebaseerd op eerlijk gemalen koffiebonen.’
Ik zie aan mijn trouwe assistent dat hij op het punt staat om hem de waarheid te vertellen, maar ik kan hem met een handgebaar nog net tot rede brengen. Op een conflict met zo’n hoogwaardigheidsbekleder zit meneer Akim natuurlijk niet te wachten.
Nadat Raymon onderweg is voor de koffie laat ik onze gast de nieuwe indeling van de winkel zien.
‘Boven de kasten staat op borden aangegeven welke series, uitgevers, of auteurs aanwezig zijn. De standaardstrips staan in bakken op alfabet.’
Hij loopt naar een van de kasten en bekijkt de inhoud van dichterbij.
‘Kijk aan een behoorlijk aantal items van deze, eh, die eh…. Weet u eigenlijk hoe schofterig het is dat ik nooit enige merci heb verkregen voor het in bruikleen geven van Troebeloo?’
Ik knik bevestigend, maar heb geen enkel idee waar hij het over heeft. De lastige stilte die ontstaat, wordt gelukkig doorbroken door Raymon die met de koffie binnenkomt.
‘Ah amice, le café. Ik mag hopen verrijkt met een smakelijk kaakje, of kan dat er in deze tijd van inflatie niet meer vanaf?’
Raymon zet de koffie op de toonbank en loopt zonder wat te zeggen weg. Hij is er duidelijk klaar mee.
Ik laat ondertussen onze gast de bovenverdieping zien, waar hij geïnteresseerd kijkt naar enkele prachtige originele tekeningen.
‘Het is natuurlijk geen werk van Gustav Klimt, maar ik moet toegeven dat het kunstige probeersels zijn, amice.’
Ik laat hem nog enkele bijzondere exemplaren uit onze collectie zien, wanneer exact om 10.00 uur zijn auto voorrijdt. Hij bedankt ons allemaal met een kort knikje en schrijdt richting de auto. Raymon rent dienstig voor hem uit en opent met een diepe buiging het portier. Enige seconden later verdwijnt onze gast in de verte.
‘Waarom maakte je zo slijmerig het portier voor hem open,’ vroeg ik verbaasd. ‘Ik dacht dat je een hekel aan hem had?’
‘Heb ik ook,’ antwoordt mijn trouwe assistent. ‘Maar alleen op die manier kon ik zijn jas tussen de deur vastklemmen.’
