Zonder na te denken pak ik 4 Eppo’s uit een bak die onder mijn bureau staat. Ik leg ze naast elkaar en bekijk het resultaat: nr.7 t/m 10 uit 1977. Na een korte bestudering van de inhoud begrijp ik waarom deze periode bekend staat als een hoogtepunt van het (vooral Nederlandse) stripverhaal.
Naast Trigië en Zijne keizerlijke hoogheid Smith uit de serie Lucky Luke valt vooral het aantal Nederlandse stripverhalen op. Hoofdredacteur Frits van der Heide probeert samen met Martin Lodewijk de teloorgang van de striptijdschriften tegen te gaan, door het accent te leggen op binnenlandse stripkunstenaars. De buitenlandse strips worden niet vergeten, maar wel beperkt tot kwaliteitsstrips als Storm, Asterix en Blueberry. Laten we eens gaan bladeren.
In elk van de 4 delen staan gags van sportvereniging Knudde, de toen nog geniale strip van Toon van Driel. Verder vindt in nummer 7 meteen al een heuglijk moment uit de Nederlandse stripgeschiedenis plaats: Agent 327 ontmoet voor het eerst zijn lieftallige collega Olga Lawina. Naast dit Dossier Zondagskind het eerste verhaal van De Partners, Dodelijke Erfenis, met de prachtige realistische tekeningen van Carry Brugman.
De Nederlandse striphoogtepunten gaan verder met afleveringen van Roel Dijkstra,(vakwerk van Jan Steeman), Sjors en Sjimmie van Robert van der Kroft en Eppo van Eco Egmond. In deel 8 een schitterend verhaal van De Generaal door grootmeester Peter de Smet.
De combinatie van Buitenlandse en Nederlandse strips vindt zijn definitieve balans wanneer later Franka en Storm samen in Eppo verschijnen. Het eerste stormverhaal wordt in deel 10 1977 aangekondigd. Toch lukt het de redactie niet om de interesse voor dit kwaliteitsblad in stand te houden. In 1985 stopt Eppo te bestaan. Ook een doorstart met behulp van stripgoeroe Han Peekel in Eppo/Wordt Vervolgd kan hier niets aan veranderen. De populariteit van wekelijkse striptijdschriften is definitief voorbij. Erg jammer natuurlijk, maar het is niet anders. Ikzelf heb gelukkig nog steeds de plastic bak met oude Eppo’s onder het bureau staan, zodat ik nog regelmatig kan genieten van dit prachtige tijdschrift.
