Aan boord van zijn tweemaster vaart David Grief tussen de Salomoneilanden waar hij handel voert. Hij is een keiharde maar eerlijke koopman. Zo deinst hij er niet van terug om zijn leven te wagen om een openstaande rekening te vereffenen! Een raadselachtige verkoop van parels brengt hem naar het eiland Hikihoho. Daar zwaait de oude Parlay de plak, die zichzelf tot koning uitriep van een Indiaanse gemeenschap. Het atol in de Stille Zuidzee wordt de verzamelplaats voor mannen die achter hersenschimmen aanjagen of gedreven worden door een waanzinnige hebzucht. En dan steekt een vreselijke orkaan op.
Recensie door Stefan Nieuwenhuis: (www.stefannnieuwenhuis.nl)
Avonturenstrips zijn er in alle soorten en maten. Van Robbedoes, Corto Maltese en Thorgal tot Largo Winch, Roodbaard en Douwe Dabbert, het genre is zo breed dat de kwalificatie van een goede avonturenstrip nauwelijks iets zegt. Het ene avontuur is het andere niet.
Toch is Zoon van de zon een echt goed avonturenverhaal, meer bepaald voor liefhebbers van historische strips over de koopvaardij, piraten en zeeslagen.
David Grief is een trotse koopman die zijn zaakjes prima op orde heeft. Hij heeft overal handelsposten en behoort tot de rijkste lieden van de Stille Zuidzee. Dit zorgt natuurlijk voor kift bij zijn collega’s die er een beduidend minder frisse moraal op nahouden. Eén van hen probeert zelfs onder een betaling van 1200 pond uit te komen, peanuts in die kringen, maar voor Grief een erezaak: hij gaat het geld halen. Het loopt bijna fout af en zo leert de lezer de schimmige wereld van de koopvaarders en nautische outlaws kennen.
Dan is er de figuur van Parlay, de zonderlinge en zelfverklaarde koning van de Indianen, die zich heeft teruggetrokken op een atol. Hij roept alle scheepvaarders bijeen voor een veiling van zijn kostbare collectie parels maar nodigt Grief nadrukkelijk niet uit. Niets voor Grief natuurlijk, die zich met gevaar voor eigen leven toch naar het kasteel van Parlay begeeft.
Scenarist Fabien Nury, van wie eerder de albums van Tyler Cross in het Nederlands verschenen en onlangs de gloednieuwe serie Katanga, heeft Zoon van de zon losjes gebaseerd op de verhalen van Jack London, een romanschrijver met een voorliefde voor heldhaftige avonturenverhalen die leefde in het begin van de vorige eeuw.
Alles is goed in orde in het verhaal. De motieven en beweegredenen van de personages zijn sterk uitgewerkt zonder dat het er duimendik bovenop ligt. Uiteindelijk is het hebzucht en macht waar het om draait, en dat maakt van Grief bijzonder figuur. Voor hem is er ook nog zoiets als eerlijkheid in het geding.
Het sluitstuk van het verhaal is een bloedstollende en stormachtige scene op het atol dat prachtig in beeld is gebracht. Het tekenwerk van Éric Henninot is gestileerd en stemmig. Zijn schepen, interieurs en landschappen verraden een grondige aanpak: alles ziet er perfect en natuurgetrouw uit, met een fijn oog voor detail. De personages overacteren niet, hun koppen en houdingen zijn nergens karikaturaal en dat maakt het nog echter: de klassieke piraat met een ooglapje, de laaielichter met een groot litteken op zijn voorhoofd, de dommerik met de forse vuisten; we hebben het allemaal al zo vaak gezien. In Zoon van de zon zijn ze wel als personages aanwezig, maar subtieler uitgewerkt, en daardoor gemener, laffer en realistischer.
Zoon van de zon is een spannend verhaal met een ontknoping van jewelste. Het is een strip die geen moeite heeft om de lezer erbij te houden, en dat is een voorwaarde voor een echt goed avontuur. Dit one-shot bewijst dat.
Wij bieden je de mogelijkheid om op de hoogte gehouden te worden bij het verschijnen van nieuwe, of door je gezocht uitgaven. Je dient hiervoor ingelogd te zijn.
