De eerste uren in dit maagdelijke gebied konden wij alleen maar kijken en bewonderen. Wij waren met stomheid geslagen, maar ieder van ons ervaarde, in het diepst van zijn wezen, een latent gevoel van onveiligheid, van sluimerend gevaar. Van iedere boom of struik ging er een dreiging uit. Hun bladeren, hun kruin boezemt ons een instinctieve angst in.
Dit is het uur waarop in Londen de avond valt. Een paarse mist hangt over de Theems, de mensen beëindigen hun dagtaak, zetten zich op weg, keuvelend over koetjes en kalfjes, leiden hun beschermde, veilige leventje... en daar zijn wij, op weg naar het onbekende. Wij trokken een pad door het hoge gras dat nog nooit eerder door een mens betreden was.
• | 1. | De verloren wereld - Deel 1 |
Wij bieden je de mogelijkheid om op de hoogte gehouden te worden bij het verschijnen van nieuwe, of door je gezocht uitgaven. Je dient hiervoor ingelogd te zijn.