Dat tekenaars de aandacht krijgen die ze verdienen in stripland, lijkt me logisch. Toch moet de creativiteit van scenarioschrijvers niet onderbelicht blijven. De bekendste, en misschien wel beste, scenarioschrijver is René Goscinny. Zonder hem zouden Asterix en Lucky Luke niet de waardering hebben gekregen, die ze nu ontvangen hebben.
Een Nederlandse scenarioschrijver die zijn niveau benadert, is naar mijn mening Lo Hartog van Banda. Zijn talent uit zich door een eindeloze reeks van prachtige stripverhalen. Zijn oeuvre is zo omvangrijk, dat ik me hier zal beperken tot de belangrijkste.
Vanaf 1952 werkt hij als scenarist voor de Toonderstudio’s. Zijn unieke talent voor Ballonteksten, zorgt ervoor dat hij de verantwoording krijgt voor de Bommelstrips in de Donald Duck. In “Het ding X-13” bedenkt hij de figuur professor Prlwytzkofsky. Hij verzorgt ook verhalen over Hiawatha en de grote boze wolf.
Zijn grootste prestatie voor Toonder is misschien wel het verhaal van de Bovenbazen, die hij samen met Dick Matena maakt. Het beeld dat hij schept over de beleggingswereld is bijna literair en zeker vooruitziend.
Naast samenwerkingen met grootheden als Piet Wijn, Hans Kresse en Thé Tjong-Khing, schrijft hij voor 2 legendarische jeugdprogramma’s op televisie: De Bereboot en Ti-Ta-Tovenaar. De laatste is, in samenwerking met Frans Piët, als strip in de Televizier verschenen.
Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar de scenario’s voor de strip Ambrosius. De gefleste geesten met tekeningen van Gideon Brugman, is mijn favoriet.
In 1979 overleed Goscinny. Het verhaal gaat dat Banda zijn kans schoon zag om als schrijver van Asterix aan het werk te gaan. Met tekeningen van Daan Jippes maakte hij een scenario en stuurde het op naar Uderzo. Die schrok zo van het hoge niveau van de tekeningen en het verhaal, dat hij alle medewerking blokkeerde. Over kwaliteit gesproken.
