Mopperend zat Herman bij de kinderboerderij. Babs had een afspraak bij de kapper, zodat hij op Norbertje moest oppassen. Normaal zou hij daar geen problemen mee hebben, maar Norbert was het kleinkind van zijn zwager Diederik. Hij vond het al belachelijk dat Babs er 2 keer in de week voor zorgde, maar nu zat hij ook nog opgescheept met die schreeuwlelijk.
Omdat Norbertje aanstalten maakte om zijn sirene weer op maximum te zetten, liep Herman met de kinderwagen naar het speeltuintje. Rond een houten blokhutje waren 3 jongens van een jaar of 7 superheldje aan het spelen. Ze waren verkleed als Superman, Spiderman en eentje had zelfs een prachtig masker van de Green Goblin op. Met weemoed dacht hij terug aan zijn eigen jeugd. Zijn moeder had voor carnaval een Batmanpak gemaakt en gedurende 2 dagen had hij bovenaan de schoolhierarchie gestaan. Zelfs Tammo Berends met zijn Klukkluk-kostuumpje leek naast hem een volslagen imbeciel. Net toen Babs arriveerde om hem af te lossen, kreeg hij een idee. Zonder wat te zeggen over haar nieuwe kapsel holde hij terug naar huis. Na even zoeken in de koffer met Marvelcuriosa vond hij wat hij zocht. Daar zouden die rakkers bij de speeltuin van opkijken. Na een kwartiertje passen keek hij in de spiegel, perfect! De strijd kon beginnen.
Zachtjes sloop hij naar de blokhut en ging plat op zijn buik liggen. Wanneer de helden dichterbij kwamen, zou hij in 1 keer opspringen, om het effect zo spectaculair mogelijk te maken. Zonder een spier te bewegen wachtte hij op het goede moment en sprong met zijn handen gestrekt naar voren. De scene die volgde zou in Spider-man #4 niet misstaan hebben.
‘Waarom heb je die kinderen met zand gegooid,’ vroeg Babs terwijl ze de zoveelste pleister boven zijn oog plakte.
Herman gaf geen antwoord, maar mummelde wat binnensmonds. Die stomme jongens hadden nog nooit van de geheimzinnige Sandman gehoord en waren alle 3 gaan schreeuwen als magere varkens. De reactie van een van de vaders had tot de verwonding boven zijn linkeroog geleid. Vlak voor de klap had Herman hem herkend. Wraak was het geweest, pure wraak, omdat zijn moeder vroeger dat achterlijke Klukkluk-pakje had gemaakt.
