.jpg)
“Zal ik uw jas even aannemen?” vroeg de man lachend. Hij ging hem voor naar de bar, waar een vriendelijke barkeeper direct naar hem toe kwam.
“Kan ik iets voor u inschenken?” vroeg hij.
Herman bestelde een biertje en ging verbaasd op de kruk zitten. Hij kende die man ergens van. Op een internetsite had hij zijn gegevens ingevuld, met de hoop een collega-verzamelaar te ontmoeten. Ene Bobby Veenstra had gereageerd en via de site werd voor hen een ontmoeting geregeld.
“Bent u een beetje zenuwachtig?” vroeg de barkeeper terwijl hij de wijnglazen polijstte.
Herman haalde zijn schouders op. Waarom zenuwachtig? Hij had gewoon vermeld dat hij van strips hield en hoopte op een leuk contact met wederzijdse liefde voor Kuifje, of Gilles de Geus.
Hij nam een grote slok van zijn bier en hoorde de deur opengaan. Een prachtige vrouw betrad de ruimte en werd door de eigenaar met dezelfde correctheid ontvangen als Herman.
Hij leidde haar naar de bar, waarna ze zich voorstelde als Bobby Veenstra. Herman schrok zich dood en voelde het angstzweet in zijn nek druppen. Hij had een kerel verwacht en niet zo’n enorme stoot. Hier zou Babs niet blij mee zijn. De barkeeper schonk een wijntje in en de vrouw keek hem recht in de ogen.
“Zo dus jij houdt van strippen?” zei ze met een vette knipoog.
“Strippen? U bedoelt strips neem ik aan?” antwoordde Herman met beginnende argwaan.
“Whats in a name,” zei ze lachend. “Zullen we aan tafel gaan?”
Herman begon zwaar nattigheid te voelen. Hier was sprake van een gigantisch misverstand. Hij keek de zaak rond en plots vielen de stukjes op hun plaats. Hij zat in dat programma; hoe heette het ook alweer: “First dates.” Daarom kwamen hem de eigenaar en die barkeeper zo bekend voor. De vrouw was al aan tafel gaan zitten en Herman begreep dat er snel gehandeld moest worden. Hij verontschuldigde zich en liep naar het toilet.
Thuis verbond Babs hem en schudde haar hoofd.
“Dus je bent van de fiets gevallen tegen een lantaarnpaal en toen is ook nog je broek gescheurd. Was je dronken of zo?”
Herman mompelde wat binnensmonds en nam een slok koffie. Het leek hem niet verstandig te vertellen dat hij aan de grendel was blijven haken, toen hij uit het wc-raam klom. En nou maar hopen dat ze het niet gingen uitzenden.
