Dit was het goede moment. Babs was op bezoek bij haar vervelende broertje en zou voorlopig niet terugkomen. Hij ging aan de keukentafel zitten met links van de laptop een borrel en rechts een asbak. Hij rookte niet, maar hij had gelezen dat een bekende scenarist alleen op die manier verhalen kon bedenken.
Voor dat hij een goed plot kon verzinnen, moest eerst het karakter van de hoofdpersoon uitgewerkt worden. Alle details, ook die later niet gebruikt werden, dienden netjes op papier te komen. Hij leunde achterover en keek naar de borrel. Nog even wachten. Pas als de basis op papier stond, gunde hij zichzelf deze kostelijke traktatie.
Eens kijken, de hoofdpersoon moest zo’n 30 jaar oud zijn. Op die manier was hij te begrijpen voor alle leeftijdsgroepen. Verder vrijgezel, van het mannelijk geslacht en dierenliefhebber.
Dat dierenliefhebber was handig voor de vrouwelijke lezer. Het snoeperiggehalte van een of ander lief poesje zou hen zeker over de streep trekken. Zijn baan moest onbeduidend zijn. Misschien zoiets als kantoormedewerker bij een uitgeverij of zo. Hij had dan elke dag ruzie met zijn baas en voerde alle opdrachten verkeerd uit. Op die manier werd humor het belangrijkste thema in de strip.
Herman nam tevreden een nipje van de borrel. Dat had hij verdiend. Zijn idee voor een nieuwe stripreeks schreef zich vanzelf. Nog wat kleine aanpassingen en dan kon hij het concept versturen naar Dupuis. Groot inzetten was zijn streven. Kleine uitgeverijen konden eventueel later nog aan bod komen. Hij dronk de borrel leeg en schonk zich een nieuwe in. Nog even wat afrondende details vermelden. De hoofdpersoon heette Govert Prater en had een tamme zilvermeeuw. Verder maakte hij zijn eigen muziekinstrument en zijn vriendin heette Annie. Hij sloeg de volgende borrel achterover en besloot te stoppen. Het was klaar, succes gegarandeerd.
“Herman er is post voor je. Van uitgeverij Dupuis geloof ik.” Babs legde de brief naast zijn cornflakes Hij scheurde de brief met trillende handen open en keek verbaasd naar de inhoud. Een leeg A4’tje met in het midden de zwart gedrukte tekst: “NOU MOE!”
