Herman klikte de site aan, maar hij wist eigenlijk al wat komen ging. Ja hoor, weer Diederik. Hoe was het in vredesnaam mogelijk? Elk jaar trok hij het lootje van die idioot voor Sinterklaas. Er moest daarboven toch wel iemand zijn die een gruwelijke hekel aan hem had. Eens kijken wat dat stuk onbenul dit jaar weer wilde ontvangen:
• Luxe uitgave van Blake & Mortimer, vallei der onsterfelijken, deel 2
• Luxe integrale box van Toenga
• Luxe uitgave van Lonesome, door Swolfs
• Een mooie originele dedicace van een bekende striptekenaar
• Mocht Herman zoals elk jaar weer mijn lot trekken, dan doe maar een cadeaubon van 2 euro of zo. Ik wil die arme jongen niet op kosten jagen.
• Mocht zelfs dit teveel zijn voor die armoedzaaier, dan is het misschien een idee dat hij de oprit een paar keer komt aanharken. Beetje onbenullig werk, maar dat past wel bij hem.
Herman voelde het zweet in zijn nek lopen. Wat een enorme flapdrol was die man. Het ergste was nog dat hij wist wie hem getrokken had voor Sinterklaas. Herman ging onderuit zitten en begon na te denken. Hier moesten geen halve maatregelen getroffen worden. Hij voelde zich tot in de kern van zijn persoonlijkheid aangevallen en dat was iets wat je bij een echte Gerards beter niet kon doen.
Die zaterdagvond zaten ze elkaar verbaasd aan te kijken. Iedereen had leuke cadeaus gekregen, behalve Diederik. Volgens Herman was er iets hopeloos fout met de site van lootjestrekken.nl. Hij zag dat Babs hem argwanend aankeek, maar ze maakte geen opmerking. Ergens wel logisch, omdat ze diverse dingen van haar verlanglijstje dubbel had gekregen. Kwestie van het wachtwoord van iemands mail weten. In combinatie met zijn eigen presentjes, de mooiste Sinterklaasavond van de laatste jaren.
