Een dier als hoofdpersoon in een strip is natuurlijk van alle tijden. Wie kent niet Mickey Mouse, Donald Duck, of Tom Poes.
Voor de oorlog waren deze strips vooral gericht op kinderen. Volwassenen lazen het wel stiekem mee, maar mochten daar natuurlijk niet voor uitkomen.
Vanaf de tweede wereldoorlog begon dat te veranderen. Calvo tekende zijn legendarische strip “De wereldoorlog bij de dieren”. De nazi’s werden als wolven afgebeeld en de geallieerden als doggen en bizons. Het was een parodie in stripvorm, maar zeker niet geschikt voor kinderen. Van iedere wolf moest trouwens de neus kleiner gemaakt worden, omdat Disney ze te veel op de “Grote boze wolf” vond lijken. Of Calvo’s weigering om voor zijn studio te werken hier iets mee te maken heeft, zal wel nooit duidelijk worden.
Na de tweede wereldoorlog ontwikkelde Tom Poes zich al steeds meer in de richting van een volwassen publiek. Dit gold alleen voor de pocketserie. De verhalen in de Donald Duck waren nog steeds op een jeugdig publiek gericht.
De moderne strip “Blacksad” van de Spaanse tekenaar Guarnido is van een hele andere orde. De charismatische privédetective Blacksad wordt afgebeeld als een kat. Van een vrolijk stripfiguurtje gericht op kinderen is echter geen sprake. Op indringende wijze wordt de zelfkant van de maatschappij d.m.v. dieren getoond. De gebruikte clichés, bijvoorbeeld een ongewassen varken als barkeeper en een gorilla als bokser, maken de vergelijking alleen maar sterker. Resultaat, een geniale graphic novel die geleidelijk tot cultstrip uitgegroeid is.
Inspecteur Canardo van Sokal en “Het rijk” van Boiscommun doen een zeer verdienstelijke poging om een dierenstrip voor volwassenen te realiseren. Ze halen het echter niet bij Blacksad, die los van de dieren tot de beste strips van de afgelopen 15 jaar mag worden gerekend.
