De afgelopen jaren zijn er vele artikelen verschenen omtrent de vermeende racistische inhoud van bijvoorbeeld Kuifje in Congo en de verhalen van Sjors en Sjimmie. Hierop wil ik graag in een komende blog wat dieper ingaan. Laat ik me nu beperken tot het dikste studentje ter wereld: Billie Turf.
Billie Turf werd bedacht door Frank Richards. Het was een vertaling van de Engelse strip Billy Bunter. In ons land was de strip vooral populair in de jaren 60. Naast de wekelijkse aflevering in de Sjors, verscheen Billie ook in de Eppo en de Libelle.
Billie was een lui dik studentje die op kostschool zat. Door een ernstige vorm van obesitas was hij alleen geïnteresseerd in eten en dan bedoel ik: veel eten. Hij probeerde op alle mogelijke manieren toegang te krijgen tot de provisiekast en werd tijdens deze strijd dwarsgezeten door meester Kwel. Zijn hoogtepunt beleefde Billie toen hij het uithangbord werd van de voedingsindustrie Slijms. Door de naam te veranderen in Billie Turf en de foto van hem voor merchandise doeleinden te gebruiken, werd het bedrijf van een dreigend faillissement gered. Wat de betaling voor Billie was, laat zich raden.
De straf voor Billie, als hij betrapt werd tijdens een van zijn vreetacties, was standaard een ongelooflijk pak slaag. Het liefst met een Spaans rietje voorovergebogen over een tafeltje en meerdere gegadigden wachtend in de rij. Op reacties van kritische lezers dat dit toch eigenlijk te ver ging, werd de discussie met de opmerking, 'dat past bij het tijdsbeeld', onmiddellijk in de kiem gesmoord. Zo was het vroeger en dat kun je niet vergelijken met de huidige tijd.
Toch worden strips als Kuifje en Sjors en Sjimmie zwaar veroordeeld. Nou is dat natuurlijk begrijpelijk, maar is ook hier geen sprake van een tijdsbeeld? Ik bedoel de strips van Wilhelm Bush, waarin kinderen zwaar gestraft worden na een klein vergrijp, worden ook afgedaan met: 'zo was dat nou eenmaal in die tijd'. Het blijft een lastig verhaal dat je vanuit meerdere standpunten kunt beoordelen. Wat Billie Turf betreft, ik vond de strip geweldig en leefde echt met hem mee als Kwel hem weer eens betrapte. Misschien zat er een vorm van herkenning in.
