Ondanks protesten en waarschuwingen van het thuisfront, heb ik toch de knoop doorgehakt. We gaan op bezoek bij misschien wel de beruchtste Nederlandse stripheld, Eduard van Druten, alias...
Na een goed gesprek over enkele vervelende incidenten uit het verleden staan mijn trouwe assistent Raymon en ik voor het huis van Van Druten. We hebben om half 11 afgesproken en precies op dat tijdstip drukt Raymon op de bel. De deur gaat open en we horen iemand achter de deur zeggen dat we welkom zijn. Nadat we het slot horen klikken gaat het licht in de gang aan.
‘Wat fijn dat u zo netjes op tijd bent,’ zegt Van Druten. ‘Zal ik u voorgaan naar de werkkamer.’
Raymon begint onmiddellijk aan mijn jas te trekken en snijbewegingen langs zijn keel te maken.
‘Die idioot loopt in zijn blote reet,’ fluistert hij in mijn oor. ‘Wat mij betreft gaan we meteen pleite.’
Ondanks zijn begrijpelijke reactie, besluit ik het bezoek voort te zetten. Je krijgt niet elke dag de kans om zo’n beroemdheid te interviewen en hoe iemand er in zijn eigen huis wil bijlopen, moet hij zelf weten.
In de werkkamer loopt Van Druten naar een deur waarop een grote goudkleurige ‘R’ geschilderd is. Hij pakt de klink vast en kijkt ons aan.
‘Ik ben verbaasd dat u al op de hoogte bent van mijn Ruftman-museum. Alleen Bennie wist ervan, maar die heeft waarschijnlijk zijn mond voorbijgepraat. De inrichting is net voltooid, en ik zal u met liefde een rondleiding geven.’
We lopen naar binnen en zien een kraakheldere ruimte met diverse vitrinekasten. In de eerste hangt een superheldenpak op een paspop. De grote ‘R’ op de voorkant is goed zichtbaar.
‘Dit is mijn eerste pak van Ruftman. De achterkant is door de activiteiten versleten, zodat ik nu al aan mijn vierde setje toe ben.’
‘Dus u maakt er nog regelmatig gebruik van?’ vraag ik
‘Natuurlijk, vrijwel elke dag en omdat het pak zo nauw zit loop ik voor de zekerheid in mijn blote pielemuis door de woning.’
Raymon begint weer met zijn snijbewegingen, maar ik besluit hem te negeren.
‘In deze vitrine ziet u afbeeldingen en spulletjes van mijn zwaarste tegenstanders. Links ziet u Harrie Rotter en rechts Afzuigkap-man. Ik wil hierbij opmerken dat het brilletje van Harrie origineel is.’
Voor een wand met honderden foto’s blijft hij met de handen op de rug staan.
‘Hier ziet u de complete collectie van alle personen die door Ruftman bedwelmd zijn. Ik wil u vooral wijzen op mijn leerlingen Frankie Sanders en Vrenegoor die al meerdere keren het genoegen mochten ruiken.’
Hij draait zich om en wijst naar een tafel waar Raymon staat te kijken.
‘Zoals het een goed museum betaamt hebben we ook diverse merchandising te koop. U kunt kiezen uit Ruftman poppetjes, diverse gesigneerde fotokaarten en flesjes met echte…’
Opeens uit hij een kreet en trekt me mee naar de ingang, Daar drukt hij op een rode alarmknop, waardoor een grote glazen wand uit het plafond naar beneden zakt. Mijn trouwe assistent kan geen kant meer op.
‘Het is ook een beetje mijn schuld,’ zegt Van Druten terwijl hij ons voorgaat naar de uitgang. ‘Ik had uw assistent moeten waarschuwen wat de gevolgen zijn van het openen van de flesjes. Ruftgas is 1000 keer sterker dan normale scheetgeuren.’
Buiten loopt Raymon direct richting het station en keurt me geen blik meer waardig. Ik begrijp hem wel, want het duurde meer dan een half uur voor hij uit zijn coma ontwaakte. De kans dat hij de volgende keer meegaat, is nihil te noemen.
