Het moest een keer lukken. Na enkele telefoontjes van meneer Akim, gaan mijn trouwe assistent Raymon en ik op bezoek bij een van de intelligentste wetenschappers uit de striphistorie. Lees en verbaas uzelf.
Na een redelijk voorspoedige reis over de dramatisch slechte wegen van België arriveren Raymon en ik op de plaats van bestemming. We kijken elkaar verbaasd aan, omdat we alles verwacht hadden, maar geen oude houten loods in een met onkruid overwoekerd weiland. Exact op de afgesproken tijd gaat de deur open en verschijnt professor Barabas. Hij gaat ons voor naar binnen, waar we meteen met de volgende verbazing geconfronteerd worden. Voor onze ogen ontvouwt zich een hypermodern laboratorium met allerhande technische hoogstandjes. Barabas grijnst en laat ons even bijkomen van de emoties.
‘Dat hadden jullie niet verwacht he,’ zegt hij. ‘Ik moest het lab wel een beetje vermommen. Voor je het weet krijg je de vreemdste idioten op bezoek.’
Hij opent een metalen deur en via een lange trap komen we aan in de kelder. Op rekken en in glazen vitrinekasten staan diverse vreemde voorwerpen. Centraal in het midden staat de ultieme gadget, de teletijdmachine.
‘Hier staan alle uitvindingen die een rol gespeeld hebben in de Suske en Wiske-verhalen,’ zegt hij. ‘Jullie moeten het zien als een soort museum. De teletijdmachine bijvoorbeeld is de allereerste versie en wordt niet meer gebruikt.’
Achter me klinkt een kreet en verbijsterd zie ik hoe Raymon bijna wordt geplet door een enorme gevulde koek.
‘Tja dat krijg je als je met de vingers aan de snelgroeier komt,’ lacht Barabas terwijl hij het proces terugdraait.
Ik help Raymon opstaan en laat hem even bijkomen in een oude fauteuil die tegen een muur staat. De professor zet hem ondertussen een koptelefoon op en houdt een soort stethoscoop tegen een vingerplant aan. Raymon reageert onmiddellijk en gooit de koptelefoon op de grond.
‘Wat doe je?’ vraag ik verbaasd.
‘Ik weet niet hoe, maar die plant zegt dat ik een klap op mijn bek krijg als ik aan hem kom.’
‘Als echte stripkenner had je deze uitvinding toch moeten herkennen. Het is de klankentapper,’ zegt Barabas. ‘Zo kun je bijvoorbeeld met planten communiceren.’
‘Werkt deze teletijdmachine nog?’ vraag ik.
‘Natuurlijk, hij is iets minder nauwkeurig dan de moderne versie, maar voldoet nog prima. Wilt u hem een keer uitproberen.’
Ik aarzel even en besluit dat het verstandiger is om mijn trouwe assistent deze unieke gelegenheid te bieden. Hij protesteert langdurig, maar samen met de professor weet ik hem toch te overtuigen.
‘Heb je een speciale datum in gedachten,’ vraagt de professor.
Mijn trouwe assistent denkt even na en tikt even later zelf een datum in op het toetsenbord. Hij neemt plaats in de machine en verdwijnt met een felle flits naar het verleden.
Enkele minuten later haalt Barabas hem terug, waarna Raymon met een sacherijnig gezicht weer in de fauteuil gaat zitten.
‘Wat is er aan de hand?’ vraag ik bezorgd
‘Ik had de teletijdmachine ingesteld op 1938 om de eerste Superman te kunnen kopen,’ antwoord hij. ‘Maar in 1838 hadden ze van dat boekje nog nooit gehoord.’
